Κάναντι: «Μάλλον για να με σεβαστούν πρέπει να δουλέψω σε ''μεγάλη'' ομάδα»

Δεύτερη διαδοχική ήττα για την Ένωση Νέων Παραλιμνίου, που είδε τον Απόλλωνα Λεμεσού να φεύγει με το 0-1 από το «Τάσος Μάρκου», στο ματς της 18ης αγωνιστικής του πρωταθλήματος.

Το σύνολο του Νταμίρ Κάναντι παρέμεινε στην 12η θέση με 12 βαθμούς, με τον έμπειρο τεχνικό να έχει έναν μακροσκελή... μονόλογο κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, γεμάτο παράπονα για την διαιτησία, κυρίως προς το πρόσωπό του, το οποίο δήλωσε πως δεν σέβονται.

Διαβάστε απόσπασμα των όσων είπε:

«Καλησπέρα, ήμασταν πολύ άτυχοι από την αρχή του παιχνιδιού. Ο τερματοφύλακάς μας ο Παναγιώτης ο Παναγιώτου έσπασε το χέρι του και προχωρήσαμε στην 1η μας αναγκαστική αλλαγή. Ήταν ένα φάουλ που μάλλον δεν δόθηκε...Ο Παναγιώτου είναι ένας εξαιρετικός τερματοφύλακας και αξίζει να βρίσκεται στη βασική εντεκάδα μιας ομάδας της πρώτης κατηγορίας και είμαι πολύ στεναχωρημένος που θα μείνει εκτός.

Δυστυχώς, κάθε βδομάδα πρέπει να μιλάμε για τα αρνητικά που γίνονται εντός του αγωνιστικού χώρου. Προσπαθούμε κάθε βδομάδα να βρούμε το λάθος μας, το βρίσκουμε και κάθε βδομάδα γίνονται άλλα. Τίποτα δεν αλλάζει, τίποτα δε συμβαίνει.

Θεωρώ πως στο πρώτο μέρος είμασταν αρκετά καλοί, ο Απόλλωνας δεν βρήκε ιδιαίτερες φάσεις να σκοράρει. Σκόραρε σε μια φάση από το πουθενά με μια απροσεξία της άμυνάς μας. Η ομάδα μας σε κάθε αγώνα μπαίνει στο γήπεδο και προσπαθεί να δώσει τα πάντα, όμως δυστυχώς κάποιοι παράγοντες δεν την αφήνουν.

Σήμερα δέχθηκα την 6η μου κίτρινη κάρτα. Είμαι 35 χρόνια προπονητής και δεν έχω δεχθεί ποτέ τόσες κάρτες. Δεν το δέχομαι και το θεωρώ προσβολή. Είναι κάτι το οποίο γίνεται κάθε βδομάδα. Σήμερα έκανα μια κίνηση με το πόδι μου και δέχθηκε κίτρινη κάρτα. Ο αντίπαλος προπονητής έκανε κάτι αρκετά θεωρώ πιο ''μεγάλο'', μάλλον πάνω στα νεύρα του, και δεν έγινε απολύτως τίποτα.

Είναι κάτι που δεν μπορώ να αποδεχθώ. Η δουλειά αυτών που διαχειρίζονται τους αγώνες δεν είναι το να κρίνουν τι συμβαίνει έξω, είναι καλύτερο να κρίνουν τι συμβαίνει μέσα. Αυτό είναι κακό για το κυπριακό ποδόσφαιρο γενικά. Σέβομαι όλες τις ομάδες του κυπριακού πρωταθλήματος. Αρκετές ομάδες έχουν δείξει και στην Ευρώπη ότι έχουμε και τις υποδομές και τα εφόδια για να μπορούμε να διακριθούμε σε διεθνές επίπεδο. Όμως, αυτό που συμβαίνει με εμάς δεν πάει άλλο!

Δεν ξέρουμε τι μπορούμε και τι έχουμε να κάνουμε άλλο, πραγματικά τα κάνουμε όλα. Δεν υπάρχει κανένας σεβασμός. Δεν γνωρίζω ποιος εκπαιδεύει αυτούς τους ανθρώπους, σε ποιες σχολές πηγαίνουν. Δεν γνωρίζω αν αυτό είναι θέμα ανικανότητας ή οτιδήποτε άλλο.

Είδα και άλλα παράπονα από μεγάλες ομάδες για την διαιτησία στους αγώνες της περασμένης εβδομάδας και είναι άδικο να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε και να είμαστε αποδέκτες αυτών των καταστάσεων εντός του αγωνιστικού χώρου. Είμαστε μια μικρή ομάδα που με πολύ κόπο και τεράστιες προσπάθειες προσπαθούμε κάθε καλοκαίρι να χτίσουμε μια ομάδα, είτε είμαστε στην 1η είτε στην 2η Κατηγορία, για να ανταγωνιστούμε και να πετύχουμε τους στόχους μας.

Είναι πραγματικά κρίμα να γινόμαστε δέκτες αυτών των καταστάσεων. Αν είναι και καταφέρουμε να μείνουμε στην 1η Κατηγορία, να μείνουμε γιατί το αξίζουμε. Αν δεν πρέπει να μείνουμε, τότε να μη μείνουμε γιατί δεν το αξίζαμε. Είναι όμως πολύ άδικο και πολύ ψυχοφθόρο να μας επηρεάζουν άλλοι παράγοντες.

Είμαι σοκαρισμένος με τα δεδομένα. Σε μια φάση, ποδοσφαιριστής του Απόλλωνα χτύπησε εκτός γηπέδου και ο διαιτητής σταμάτησε τον αγώνα. Αυτό είναι πολύ πολύ παράξενο. Γνωρίζω και εγώ κάποιους κανόνες και σίγουρα αυτό δεν υπάρχει πουθενά. Επίσης έγινε το ίδιο με ποδοσφαιριστή δικό μας, που έπεσε μπροστά του ακριβώς, και απλά το παιχνίδι συνεχίστηκε λες και δε συμβαίνει τίποτα.

Κανένας όπως φαίνεται δεν μπορεί να ελέγξει αυτά τα περιστατικά, γιατί είναι κάτι το οποίο επαναλαμβάνεται συνεχώς. Μάλλον για να υπάρξει σεβασμός προς το πρόσωπό μου πρέπει να δουλέψω σε μεγάλη ομάδα.

Θέλουμε σεβασμό για να μπορούμε να συνεχίσουμε αυτή τη μεγάλη προσπάθεια. Γνωρίζουμε ότι ο δρόμος είναι πολύ δύσκολος, όμως θέλουμε να κριθούμε για το πως αγωνιζόμαστε, για τον τρόπο που αγωνιζόμαστε και αν καταφέρουμε να υλοποιήσουμε τους στόχους μας, αυτό είναι θέμα δικό μας.

Ζητάμε σεβασμό και μια δίκαιη αντιμετώπιση. Και κάτι ακόμη. Στον προηγούμενο αγώνα ο 4ος διαιτητής στέκεται μαζί μου 90', δεν με αφήνει να κάνω τίποτα. Δέχομαι συνεχώς παρατηρήσεις. Πως πρέπει να νιώσω εγώ όταν γίνομαι δέκτης τέτοιων αντιδράσεων; Δεν χρειάζομαι κανέναν σεκιούριτι για να μπορώ να είμαι στον αγωνιστικό χώρο. Έχω δείξει εδώ και πολλά χρόνια το ποιος είμαι και δεν χρειάζομαι κανέναν να με ελέγξει.

Νιώθω πολύ άσχημα για αυτό που γίνεται και σήμερα ζήτησα και από τους ίδιους τους συνεργάτες μου να βρίσκονται εκεί για αυτόν τον λόγο, όμως τίποτα δεν άλλαξε.»